قال را بگذار و باب حال زن(4)

«زنده ماندن» چیزی است و «زندگی کردن» چیزی دیگر. زمانی سروده‌ام: «مقداری آب و نان/ سامان زنده ماندن آدمیان را بسنده است/ اما برای زندگی/ آنسان که در گونه‌گونی فصلها دیده‌ایم- از مرگ زمستان تا بهار بالندگی-/ باید روانه شد/ با آفتاب عقل/ باید یگانه شد/ دستی دراز می‌کنم/ پیمان و عهد را/ سوی پیمبر درون/ کوری چشم طبع دون».اختیار جامعه یا محلی را به ما می‌دهند تا زمینة زندگی را در آنجا فراهم کنیم. یک راه این است که ضروریات را در کنترل خود بگیریم تا مردم «وادار» به کار و تلاش شوند و چرخ اقتصاد اجتماع بگردد. نمونه‌ای کوچک از چنان آرمانی را در زندگی خود و اطرافیان محقق می‌کنیم تا آمال‌آفرینی کنیم و شنیده‌ها یا گفته‌ها را «نشان» دهیم. بر این روش آفتها مترتب است که بدترین آنها نابودن شدن ارزشهای انسانی و به خاموشی گرائیدن روابط عاطفی است. بشر در این ساحت نه فقط به همنوع، حتی به محیط زیست هم رحم نخواهد کرد. مسیر دیگر برای تحقق آن آرمان و ایده (یعنی سازندگی و آبادانی) این است که با مردم سخن بگوییم، شوق و ذوق آنان را برای ساختن و آبادن کردن زنده کنیم، ارزش کار را به آنان بنمایانیم و از سرمایه‌های فرهنگی سرمایه‌های اجتماعی بسازیم. «دیدن» در اینجا نیز راهگشاست؛ بدین معنی که آحاد اجتماع مصادیق چنان صفاتی را در حاکمان/مدیران متجلی ببیند. آدمیان در این روش داوطلبانه وارد میدان کار و تلاش می‌شوند و قدرت شگرف ایمان به کار و تلاش را در خدمت می‌گیرند. جلوه‌های این آرمان در هرکجای دنیا نمایانگر شود درخور تحسین است اما فرهنگهای توحیدی برای ساختن چنان آرمانی ممتازند. انسان مطابق اندیشه‌ توحیدی نه حیوان ناطق که حی مائت است. و فرهنگ اصیل دینی داعیه‌دار فعال کردن قوای معنوی چنان موجودی است. ذیل تابش عقل ر قال را بگذار و باب حال زن(4)...

یکی بودهیچ کی نبوداونی که بود خدا بوداونی که نبود ما بودیماونی که بود یعنی خدااراده کردما نبودا بود شدیمبا کار و تلاشسازندگیخلاقیتمهربونیرود شدیمشبیه اون بود شدیمپس ما اینیمیه آدم نشون داریه آدم ریشه دارهرجا باشیمتو هر کارباید نشونمون رویا رگ و ریشه مون روخوب به خاطر بسپریمخدا را فراموش نکنیمنورشو تو دلمونبا تنبلییا پرخوروییا هر کار ناپسندیکهویی خاموش نکنیمازش بخواییمکه ماروهمیشه یاری بکنهعشقشو تو رگامونساری و جاری بکنه. قال را بگذار و باب حال زن(4)...

خورشید م پی یر khorshid m piyer

ماه م مارِ mah m mare

ستاره ها مِ خاخر و برار setareha m khakher o berar

مِ قِربون m gerbone

ایتی پی یر eti piyer

ایتی مار eti mar

اینهمه خاخر و برار inhame khakher o brar

خدا ایتی خانواده رِ هسِ یار. kheda eti khanevade re hasse yar

قال را بگذار و باب حال زن(4)...